கவிக்கொரு கருவும் அவள் தானே

என் கவிக்கொரு கருவும் அவள் தானே
பண் இசைக்கும் குயிலும் அவள் தானே
நடை தவழும் தமிழினி யவள் தானே
எனை ஆளும் இனிமையு மவள் தானே


நற் கனிவாய் எனையே ஈர்த்தவள் தான்
சொற் சுவையால் என்னில் இனித்தவள் தான்
மனம் நிம்மதி கொள்ளலும் அவளால் தான்
தினம் சன்னதிச் சங்கீதம் அவளிடம் தான்

இனி ஆயிரம் பிறப்புகள் நான் அடைந்தாலும்
கனி அவள் மடியினில் என் அடைக்கலமே
விண்ணில் சென்று நான் உறைந்து விட்டாலும்
என்னில் தாங்கி சுகமாய் என்றும் சுமப்பேனே.

‪#‎நீலா‬